Nicolae TOMOZEIU

Lieve leven

 

           Vertaald door Martien Verrijdt

Al reeds voor een lange tijd
Stoort me een klein gedachte,
Dag en nacht geeft ze me geen rust
En wil op een regel geschreven worden.

Ik herinner me niet zo goed
Hoe het in het begin was
Of je echt naar mij zocht
Me roepend vanuit de afgrond,

Of, dat ik glimlachend
Klopte op jouw grote deur
En ik zei: mijn geliefd leven
Laat me zien wat mijn lot is.

In feite, het kan me niet schelen
Hoe ik in deze wereld kwam,
Als je goed bent, aantrekkelijk,
Kan ik zeggen: ik heb mijn doel.

Tot nu heb ik niets te klagen:
Je gaf bijna alles wat ik wou -
Toch, ik geef toe, heel vaak
Wist ik niet, gelukkig te zijn!

Maar echt jou treft geen schuld
Dat ik, in het leven ontevreden ben-
Soms zonder reden voel ik me
Als verloren in de mist.

En dan een bruisende gedachte
Die reeds lang kookt van binnen
Zet me aan, onstuitbaar
Om u zonder aarzeling te vragen:

Lief leven, je bent eeuwig
Net als je broeder, de tijd,
Je hebt geen saai moment,
Je wijzigt steeds van gezicht.

Waarom moet alles in jouw hand
Vroeg of soms wat later sterven?
Alleen voor je kleine zus
Noch veel zwarter dan de nacht

Verberg je voor ons allemaal
De eeuwigheid - onze goddelijke gift?
En geef je ons als dagelijks vlees
De leegheid van de aardse klei?

*

N.B. Lief leven je bent zo, levend,
Zolang de dood aanwezig is.
Als die sterft, is het waar -
Ben je dan een mooi verhaal?

 

Maart 2007, Helmond