Fysika en ik
Een moment van oprechtheid
In plaats van een simpel afscheid
Het zou ons verder helpen
Om even bij te praten.
Ik hield van je vanaf de eerste dag
Toen ik je op school ontmoette
En koos jou als mijn weg
Zonder veel na te denken.
Met geest en ziel toegewijd
Gaf ik je mijn hele leven
En nu, het bijna voorbij is,
Ben je me aan het negeren?
Nee, ik heb geen spijt van mijn liefde
Beloofde je een beetje te leren kennen,
De onbegrepen natuurwet
Kleine stukjes waarheid om te ontdekken.
Je gaf me hoop door successen
Die ik boekte toen ik jonger was -
Je gaf me moed en diepe gevoelens
Dat ik meer kan doen door meer te weten.
Maar de wind brengt, als een storm,
Een zuidelijk briesje om me heen
Een bloem verdort in de pot
En ik, verlies ook mijn moed.
Zonder vrijmoedigheid ben ik dood
Op het voetstuk van de wetenschap -
Ik draag je nog steeds in mijn gedachten
Maar ik weet niet meer waar heen.
Een moment van oprechtheid
Het zou een subliem gebaar zijn
Het zou ons een beetje verder helpen
Om een beetje meer van elkaar te houden.
20 augustus 2020, Helmond